Πιθανόν να έχετε ήδη διαβάσει πως η φέτα μας δεν συμπεριλαμβάνεται πλέον οριστικά στα προστατευόμενα ΠΟΠ προϊόντα των εμπορικών συναλλαγών μεταξύ Ευρωπαϊκής Ένωσης και Καναδά ενώ εξαιρείται και από την προστασία των συναλλαγών μεταξύ ΕΕ και Ν. Αφρικής για 5 χρόνια. Αυτό πρακτικά σημαίνει πως Καναδοί παραγωγοί θα μπορούν να πωλούν τυρί δική τους παραγωγής ως ελληνική φέτα ενώ το ίδιο θα μπορούν να κάνουν και παραγωγοί από την Αφρική.
Από την άλλη πλευρά στην Τσεχία κατατέθηκε σχέδιο νόμου για τον διαχωρισμό του παραγόμενου τσέχικου γιαουρτιού σε δύο τύπους ως ελληνικό γιαούρτι [Greek yogurt] και γιαούρτι ελληνικού τύπου [Greek type yogurt]. Στην αντίδραση της ελληνικής πλευράς για την τεχνική παρασκευής που αναπτύχθηκε στην Ελλάδα η ευρωπαϊκή πλευρά διασαφήνισε πως ζήτησε από τους Τσέχους να αναγράφουν στην πίσω πλευρά πως πρόκειται για τσέχικο προϊόν. Μια τρύπα στο νερό δηλαδή.
Συνομιλώντας με τον Δρ. Χρήστο Αποστολόπουλο πρόσφατα σε μία εκδήλωση στο Innovathensτου Δήμου Αθηναίων προσπάθησα να διερευνήσω την κατάσταση. Ο κ. Αποστολόπουλος είναι Πρόεδρος του Συνδέσμου Βιομηχανιών Γαλακτοκομικών Προϊόντων (ΣΕΒΓΑΠ) και από τους βασικούς μαχητές για την αναστροφή αυτής της κατάστασης. Προχειρότητα, αναβλητικότητα, κακή διπλωματία και αδιαφορία της ελληνικής πλευράς είναι τα χαρακτηριστικά που μας οδήγησαν έως εδώ, μου είπε με εμφανή την απογοήτευση στη φωνή του. Πρόκειται για μια ιστορία που ξεκίνησε το 2013 και ενώ ο φάκελος είχε κατατεθεί κανείς αρμόδιος δεν θέλησε να ασχοληθεί σοβαρά.
Η παγκόσμια βιομηχανία του ελληνικού γιαουρτιού κινείται σε ετήσιο τζίρο περίπου 20 δις δολαρίων με το 2% περίπου να αφορά τις ελληνικές εταιρείες. Σκεφθείτε λοιπόν μια τεράστια αγορά με ένα μοναδικό ελληνικό προϊόν στο οποίο συμμετέχουμε με μόλις 2%. Η λανθασμένη διπλωματία έγκειται στο γεγονός ότι το ελληνικό επιχείρημα βασιζόταν στο θεώρημα πως «Το αυθεντικό ελληνικό γιαούρτι παράγεται με ειδική τεχνική που έχει αναπτυχθεί και εξελιχθεί στην Ελλάδα». Μετά από πίεση του ΣΕΒΓΑΠ το επιχείρημα αναδιαμορφώθηκε με περισσότερες νομικές βάσεις . «Ελληνικό γιαούρτι είναι το γιαούρτι που παρασκευάζεται στην Ελλάδα, σύμφωνα με τις σχετικές μακρόχρονες μεθόδους παραγωγής και δεν αφορά έναν και μόνο τύπο προϊόντος. Ο όρος “ελληνικό” γιαούρτι είτε ως χαρακτηρισμός προϊόντος είτε ως στοιχείο σήματος είναι παραπλανητικός και μη ανταποκρινόμενος στην πραγματικότητα, διότι δηλώνει συγκεκριμένη χώρα καταγωγής, την Ελλάδα, στην οποία το προϊόν οφείλει τη φήμη του. Η χρήση της ονομασίας «ελληνικό» γιαούρτι καθώς και της ονομασίας γιαούρτι «ελληνικού τύπου» είναι αντίθετη στον Κανονισμό (Ε.Ε.) αριθ. 1169/2011, όπου αναγράφεται ότι oι πληροφορίες για τα τρόφιμα δεν πρέπει να είναι παραπλανητικές»
Ο Δρ. Αποστολόπουλος τόνισε πως «Είναι παράνομο να χρησιμοποιεί κανείς την ονομασία greek yogurt για ένα προϊόν που δεν έχει παραχθεί στην Ελλάδα. Ο επιθετικός προσδιορισμός “ελληνικό” προσδιορίζει την καταγωγή και όχι τον τύπο του προϊόντος» και αυτό θα έπρεπε να έχει προταθεί από την αρχή.
Εάν αναρωτιέστε λοιπόν γιατί χάνουμε τη φέτα και το γιαούρτι η απάντηση είναι γιατί είμαστε εγκλωβισμένοι σε μια πολιτική χωρίς στρατηγική, μια πολιτική τσαπατσουλιάς χωρίς όραμα αλλά με περίσσια αδιαφορία. Χαρακτηριστικά το Υπουργείο Εξωτερικών που υπέγραψε τη Συμφωνία σε ανακοίνωση του εναντίον του δελτίου τύπου της ΣΕΒΓΑΠ αναλώθηκε στην επίρριψη ευθυνών στην προηγούμενη Κυβέρνηση τοποθετούμενο στην πολιτική διάσταση του θέματος και όχι στην ουσιαστική. Έτσι, αναδεικνύεται για μια ακόμη φορά η μικροσκοπική αντιμετώπιση της πολιτικής σε εθνικά θέματα που δεν αντιλαμβάνεται τη σημασία της στρατηγικής και της οργάνωσης προς όφελος της χώρας. Γι’ αυτό χάνουμε τη φέτα και το γιαούρτι.
Χωρίς διάθεση λαϊκισμού θα ήθελα να σημειώσω πως ειδικά στην αναπτυσσόμενη αγορά του γιαουρτιού των 20 δις παγκοσμίως με πρωταγωνιστή το ελληνικό γιαούρτι, η θέση των ελληνικών εταιρειών θα έπρεπε να είναι κυρίαρχη συμμετέχοντας στην αύξηση του ΑΕΠ ειδικά σε αυτές τις δύσκολες συγκυρίες. Ας ελπίσουμε την ύστατη στιγμή να πρυτανεύσει η λογική.
Χάρης Τζαννής, Fnl-guide.com